Tom in de buurt bestaat 10 jaar! Al 10 jaar helpen wij inwoners van de Rijnstreek met advies, ondersteuning en praktische hulp. Om dit jubileum te vieren, laten we collega’s en inwoners aan het woord over hun ervaringen met Tom in de buurt. Vandaag spreken we met Sonja, die werkzaam is als wijkcoach in omgeving Alphen aan den Rijn.
"Kijk eens waar je nu staat… Wat een groei!"
Heb je recentelijk nog iets bijzonders meegemaakt?
Ja zeker! Het was het laatste uurtje van de werkweek en ik was onderweg naar de barista in mijn wijk voor een lekkere koffie. Toen ik op het terras kwam, zag ik ineens een oude inwoner die ik had geholpen, samen met zijn huidige persoonlijk begeleider vanuit ondersteunend wonen. Hij kwam meteen op me af en gaf mij een warme, dikke knuffel. Dat moment koester ik nog steeds!
Wat gebeurde er toen jullie elkaar weer spraken?
Hij begon meteen te vertellen hoe het nu met hem gaat en wat hij aan het doen is. Hij is nu actief als vrijwilliger in het sociaal domein, waar hij andere mensen ondersteunt. Dat was zo gaaf om te horen! Vooral als ik terugdenk aan waar hij vandaan kwam. Deze jongeman was verslaafd, verward en had epilepsie. Zijn moeder had hem weer in huis genomen om te voorkomen dat zijn schulden nog verder opliepen. Het was echt een dramatische tijd voor hem.
Wat was zijn hulpvraag toen jullie elkaar voor het eerst ontmoetten?
De hulpvraag kwam vanuit zijn moeder, maar ook een beetje van hemzelf. Het was écht een noodkreet: "Help mij mijn leven weer op de rails te krijgen." Dat was de uitdaging die we samen zijn aangegaan, stap voor stap. Natuurlijk waren er ups en downs, maar uiteindelijk kwamen we sneller dan verwacht tot een oplossing.
Deze jongeman had iemand nodig die naast hem kwam staan en met hem meeliep op zijn pad. Dat was dan ook mijn eerste stap: verbinden. Praten over wat hij belangrijk vond, wat hij leuk vond om te doen en wat hem bezighield. Waar lag zijn veranderwens?
Die eerste stap is dan zeker cruciaal. Hoe ging dit verder?
Na veel momenten van samen koffiedrinken, praten en wandelen, ontstond vertrouwen en konden we een stap verder gaan. We zijn met zijn ouders om tafel gegaan en hebben gesproken over zijn daginvulling, zijn wensen voor de toekomst en wie hem waarbij kon ondersteunen. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een vorm van dagbesteding en hebben we samen nagedacht over zelfstandig wonen. Maar het volhouden van die daginvulling bracht de nodige ups en downs met zich mee. Hij had moeite met opstaan, was vaak vermoeid en ervoer negatieve gedachten, wat het lastig maakte om van zijn verslaving af te blijven. Dit had ook invloed op zijn epilepsie.
Na overleg met Brijder en de jongeman zelf hebben we de focus verlegd en zijn we gestart met vrijwilligerswerk, iets wat beter bij hem aansloot. Ook hierin ging het met vallen en opstaan, maar hij ervaarde wel stapjes vooruit en af en toe fijne momenten van het echte leven. Zijn grote wens was om op eigen benen te staan, net zoals zijn vrienden, en met een positieve blik de toekomst in te gaan. Dat bracht ons bij de volgende stap: een aanmelding bij OMW. En sneller dan verwacht kwam er een geschikte woonplek voor hem beschikbaar.
Een plek waar hij zichzelf mocht zijn, mocht vallen en opstaan, met een persoonlijk begeleider aan zijn zijde. Samen hebben we alle stappen gezet om ervoor te zorgen dat hij daar een nieuwe start kon maken. Maar toen kwam het besef: de stap was ineens héél groot. Het duurde een paar weken van een lege kamer en veel gesprekken voordat hij de moed had om daadwerkelijk aan zijn toekomst te beginnen. Hij is gaan wonen, gaan ervaren en vooral hard gaan werken aan wie hij is.
Die start van wonen betekende ook een afscheid voor ons. Een goed afscheid, en een mooie stap voor ons beiden.
Hoe voelt dat nou na afloop?
Het is echt indrukwekkend om te zien hoeveel hij heeft bereikt. Hij werkt nog steeds aan zijn pad, maar hij gaat zo goed! Ik ben echt trots op hem. Die trots maakt voor mij dat ik mijn doel heb behaald. Mijn doel in het werk is dat ik iedere dag iets kan brengen bij een inwoner, al is het een glimlach die voor de ander van waarde kan zijn.