Van chaos naar rust: een langdurig traject met een bijzonder afscheid

Na drie jaar zeer intensieve begeleiding is deze meneer, die sociaal geïsoleerd was en zijn huis vervuilde, verhuisd naar een beschermd wonen-instelling waar hij (hopelijk) de rest van zijn leven kan blijven. Daar heeft hij mensen en passende ondersteuning om zich heen. We hebben onze begeleiding positief afgesloten met een afscheidslunch; met meneer, zijn zus en betrokken collega's. Ik was toen eigenlijk al met zwangerschapsverlof, maar kon nog net op de valreep aansluiten, haha. Ik had hem toen zelf al een tijdje niet gezien; mijn begeleiding was meer achter de schermen. Ik was eigenlijk benieuwd of hij me nog zou herinneren - zijn kortetermijngeheugen liet hem immers vaak in de steek. Maar zodra hij me zag: heel blij, en ik kreeg een knuffel. Hij heeft enorm genoten van de lunch en de aandacht.

Ons team was al betrokken bij deze meneer toen we nog ''Gewoon Thuis'' heetten, en dat is gewoon doorgegaan onder onze nieuwe naam Tom Intensief. Hij had al jarenlang begeleiding van De Brijder gehad, maar het had nog niet mogen baten. Met z'n drieën gingen we elke week op huisbezoek, zodat hij tot wel vier keer per week bezoek kreeg. Meneer was sociaal geïsoleerd, verslaafd en zijn huis vervuild. Hij ging door met zijn levensstijl, maar sinds onze begeleiding was er geen contact meer met justitie. Meneer werd gezien en gehoord. Hij kan geweldig verhalen vertellen, heeft veel kennis over geschiedenis, de luchtmacht en vogels, en hij sprak meerdere talen.

Het was veel brandjes blussen en ondertussen zaadjes planten. Blijven herhalen wat goede vervolgstappen zouden zijn voor meneer. De eerste grote stap was dat ik meeging naar de huisarts om te overleggen of een neurologisch onderzoek gepast zou zijn. Met het resultaat van dat onderzoek zijn we op zoek gegaan naar een passende en toekomstbestendige woonvorm. Na drie jaar zeer intensieve begeleiding kijken we met trots terug op deze samenwerking. Meneer is zelf akkoord gegaan met een WLZ-aanvraag en is inmiddels verhuisd naar een beschermd wonen-instelling waar hij (hopelijk) de rest van zijn leven kan blijven. Dit laatste dankzij Team Alphen van De Binnenvest, die de begeleiding overnam vanwege zijn WLZ-indicatie.

Van meerdere kanten kreeg ik het advies om af te sluiten, en we hebben vaak het gevoel gehad op een dood spoor te zitten. Maar deze meneer aan zijn lot overlaten? Dat konden we niet. We bleven doorzetten, en het was een traject van een lange adem. Ik had er vertrouwen in, en er waren lichtpuntjes om vol te kunnen houden. We kijken er met trots op terug en ik heb veel geleerd.